30-05-2015 13:07

Onderstaande verhaal verschijnt in clubblad nummer 294 van rasvereniging Scandia.

In de planning lag om een verhaal te schrijven over variaties
in de vachtkleur bij de Laplandse herdershonden, maar omdat dat onderwerp
nogal wat studie vergt, wil ik mij daar op een later moment aan proberen te
wagen.

Nu ik zelf meer dan één Lapinporokoira bezit, begin ik
steeds meer typische gedragingen bij deze honden te zien, waarvan ik enkele nog
niet kende. Als je eigenaar bent van één Laplandse herder denk je misschien dat
zijn of haar gedrag te maken heeft met het eigenzinnige karakter van je Fikkie.
Maar als je twee of meer van deze honden hebt, begint het wel op te vallen dat
ze veel dezelfde, soms vreemde trekjes hebben…

Zoals daar zijn:

Het graven naar muizen, elke dag weer. We komen aan in het
weiland, gelegen achter ons huis, en de dames hebben ze direct op de korrel. De
neus gaat naar de grond en binnen no time wordt er gegraven, en… Lotka de 7
maanden oude pup is de beste vanger van de twee, maar moeders pakt ze vervolgens
van haar af en vreet ze in één hap op. Ik heb een paar jaar geleden met Linus
zelfs meegemaakt dat ze op een avond begon te braken en er een compleet
muizengezin met nog intacte, pas geboren muizen baby’s op het plaveisel werd
gedeponeerd samen met een hand vol drek en een flinke hap hooi..

De Lappen staan over het algemeen bekend als blaffers. Als
ze aan het werk zijn of als er veel opwinding is. Linus blaft vrijwel niet!
maar die kleine des te meer, net als haar vader overigens… Heel veel blaffen,
tegen alles wat beweegt, maar vooral tegen paarden en koeien, tegen de Turkse
vrouwen wandenclub, met hun hoofddoeken en lange jassen en tegen alle collega
honden, groot en klein. Zelfs blaft ze naar aan prikkeldraad wapperend plastic
of tegen een paaltje dat er ineens in haar ogen heel vreemd uitziet.

De baas volgen. Waar je ook heen gaat. Zwaan kleef aan. Als
je het toilet uitkomt breek je bijna je benen over de Lappen die voor de deur
liggen te waken.

Op de rug gaan liggen met de achterpoten wijd uiteen en de
voorpoten recht de lucht in. Aai mij a.u.b. ! Foto’s hiervan heeft u vast zelf
wel eens gezien op het net… en de dames hier vinden het heerlijk.

Met de neus het zojuist gedane plasje of poepje met
zand bedekken, iets nieuws wat mij niet eerder was opgevallen. Lotka is er zeer
bedreven in.

Met de voorpoten gebogen, onder de kop heerlijk liggen slapen
en eindelijk helemaal in de Zen modus zijn.

Op allerlei manieren de stem gebruiken, van heel hoge
kefjes: Ik wil naar binnen of naar buiten, en weer naar binnen, oh nee
naar buiten of toch naar binnen.. 😉  tot kreunen en janken op allerlei
manieren. Onze pup heeft zelfs een heel arsenaal brom en kreun melodieën in
haar repertoire. Enkele jaren geleden had mijn pas geboren zoon ook de ‘kreun’
ziekte, hij heeft vervolgens de eerste drie weken van zijn leven op de afdeling
neonatologie van het Enschedese hospitaal doorgebracht. Bij Poro’s zal het wel
een normaal verschijnsel zijn.. ( En met mijn zoon is het overigens helemaal
goed gekomen).

Op stokken kauwen tot je een ons weegt. Ik heb een open haard
en dus ook een houthok. Nou was deze onlangs totaal leeg, maar inmiddels hebben
de dames het halve bos meegebracht en op de door hen verzamelde takken wordt
geknaagd alsof de duvel ze op de hielen zit. Mijn houthok begint inmiddels weer
aardig gevuld te raken.

Vastpakken van je handen of polsen met de bek, niet bijten
maar begroeten en contact hebben.

Op stoelen en tafels klimmen, die van mij doen het minder,
maar ik weet dat de meeste Lappen er heel berdreven in zijn en als ze de kans
krijgen overal op klimmen. Op de geplaatste foto is Zweedse vader Lotka bezig
met een wedstrijd Zweeds paalzitten!

Constant met de neus op de grond en overal aan snuffelen. Ik
zie veel andere honden, en die lopen over het algemeen keurig met de baas mee.
Die van mij lopen ook wel mee, maar steeds met de neus aan de grond.

Luisteren wanneer ze zin hebben. Hoewel, ik moet eerlijk
bekennen dat pup Lotka eigenlijk beter luistert dan haar moeder… Ik denk dat
dit te maken heeft met het feit dat ze hier geboren is en dat wij al vanaf de
geboorte met haar communiceren. Binnenshuis luistert ze perfect en buitenshuis
kan ik haar al op afstand laten zitten en komt ze voor als ik haar van een
afstand roep en hoewel ze zeven maanden is bespeur ik nog niet veel puber
gedrag bij haar.

Minder leuke dingen, die bij meerdere rassen voorkomen….
Dingen stuk bijten. Vooral spullen waar je aan gehecht bent. Zoals afgelopen
weekend, in een moment van onachtzaamheid, werden alle zes de ranken van mijn
dierbare, op punt van bloeien staande, twee meter hoge clematis afgebeten…einde
Clematis. Poep eten, gaten graven in de tuin, onderbroeken van het wasrekje
jatten, het eigen slaapkussen slopen. Graven in de waterbak tot ie leeg is (Hier
helpt een voerbakken standaard tegen!)  Het kapot bijten van spullen kun je overigens redelijk
makkelijk voorkomen, heb ik ontdekt, door er een beetje van dat bittere spul op
te smeren dat men gebruikt tegen nagelbijten en duimzuigen. Het kost slechts een
paar Euro en is verkrijgbaar bij iedere drogist! En… als de Lappen wat ouder
worden gaat het vanzelf over..

Als je tegen ze praat of ze horen een apart geluid, gaan de
oren omhoog en wiebelen de kopjes op de nek heen en weer. En het maakt niet uit
hoe ik de zin ‘Wat heb jij gedaan’ uitspreek, de oren gaan in de nek, en het
puntje van de staart gaat langzaam op en neer totdat ik zeg: “ga maar naar je
plaats” madam druipt vervolgens gedwee af naar het honden stapelbed waar ze
slaapt.. welterusten, morgen is er weer een dag om veel te ontdekken !

Patrick van der Veen