02-09-2014 16:17
Op zondag 10 augustus was het dus zover… Linus was weer loops. Drie weken eerder dan verwacht en ik was nog niet helemaal voorbereid. Gelukkig waren alle afspraken met de reu eigenaar Cecilia inmiddels rond en zouden we per direct kunnen vertrekken. Omdat ik niet goed wist wanneer ze nou precies loops was geworden, ben ik op vrijdag de 15e toch maar even bloed gaan laten prikken voor een progesteron test. Madam was al weer weken haar sporen aan het uitzetten dus ik wist niet goed hoever ze in de loopsheid was.
Na ongeveer anderhalf uur kreeg ik een telefoontje van de dierenarts uit Oldenzaal. Uitslag waarde was 1.4 Dinsdagmiddag opnieuw prikken dus. Ondertussen ben ik bezig gegaan met de laatste voorbereidingen van de reis. Campings in Denemarken en Zweden benaderen of er plaats was, route bepalen (met de boot of over de bruggen) en alle personen informeren die geïnformeerd moesten worden. Mijn reisgenoot Jeroen Menkehorst, wist nog niet zeker of hij mee zou kunnen ivm het regelen van oppas voor zijn kinderen. Wij zitten gelukkig goed in de kampeerspullen dus daar hoefde ik me geen zorgen over te maken.
Dinsdagmiddag zijn we weer bloed gaan prikken. Dit keer was de stijgende lijn ingezet. Waarde 2.3 en over drie dagen weer prikken. Als vrijdag de waarde rond de 7 a 8 ligt kunnen we zaterdag rijden. Bij de Ovucheck methode is de eisprong bij waarde 10 en kan er op dat moment een dekking plaats vinden. Nu maar hopen dat het niveau doorstijgt, maar ik hoop niet te snel…
Vrijdag morgen de laatste boodschappen in huis gehaald, eten en Redbull om wakker te blijven, cadeau’s voor de dames (lekkere Hollandse dingen als oude kaas, drop en stroopwafels). Jeroen zou gelukkig mee kunnen als we die vrijdagmiddag erop maar weer thuis zouden zijn… Alle kampeerspullen stonden inmiddels in de bijkeuken en de auto was afgetankt, de campings geïnformeerd, oppas geregeld en de route bepaald. We zouden over de bruggen gaan. Een boot moet je vooraf bespreken en je weet vooraf niet hoe laat je daar dan aankomt. Die middag was de progesteron waarde in het bloed van Linus gestegen naar 8.2 Perfect ! Zaterdag morgen zouden we gaan rijden.
Zaterdag ochtend om 09.00 werd Jeroen gebracht door zijn gezin en zijn we rond 10.00 uur vertrokken. Lekker om en om rijden en het schoot mooi op, tot dat we in de buurt van Hamburg kwamen. Veel files ivm werkzaamheden aan de Elbe tunnel. We moesten midden door de stad rijden. Hierdoor waren we pas om 18.19 uur bij de eerste brug in Denemarken en om 20.00 uur bij de brug over de Sont richting Malmö. Het begon inmiddels te schemeren toen we bij de douane aankwamen. Of we iets aan te geven hadden. Alleen een hond! Gelukkig waren alle entingspapieren in orde en konden we snel doorrijden naar Höör, waar ik een camping had uitgezocht. Die was nog niet zo heel gemakkelijk te vinden.. Maar goed om 1 minuut voor negen uur meldde ik mij bij de balie waar de jonge Zweedse dame net aanstalten maakte om de boel te sluiten. Snel hebben we in het donker de tent opgezet en onze zak Paella in de pan gegooid 🙂 De volgende ochtend gingen we weer vroeg op pad, voor de laatste 600 kilometer van onze trip. De tank weer snel vol gegooid en op weg naar Nora, boven Örebro. In Zweden zijn de wegen een stuk breder en leger dan in Duitsland en Denemarken. En vanaf minuut 1 rijd je door de natuur. Ik heb nog nooit zoveel bos in mijn leven gezien, echt fantastisch! Onze eerste stop was op een rustplaats met een mooi uitzicht over een rivier en een dal. We kwamen gelijk aan met een bus vol asielzoekers die op weg waren naar Stockholm. We spraken twee Syriërs die, na anderhalf jaar in een opvang kamp in Saudi Arabië te hebben gezeten op weg waren naar hun nieuwe woonplaats. De mannen wilden graag met Linus op de foto en vroegen of ze haar ook mochten aaien. Dit was de eerste keer in hun leven dat ze een hond zagen zeiden ze 😉 Na een prachtige tour door Zuid Zweden kwamen we rond 17.00 uur aan op onze camping in Nora die vrijwel leeg was. Snel de tent weer opzetten en Bellen met Cecilia en Beate. Met Cecilia afgesproken dat wij rond 19.00 uur bij haar langs zouden komen om een eerste poging te wagen!
Cecilia woont samen met haar twee honden sinds enkele weken in een klein oud typisch Zweeds huisje in de bossen vlakbij de hoofdweg tussen Örebro en Nora. Onlangs had ze een deel van haar immense tuin samen met haar vader afgezet met een hek om de honden binnen te houden en de wolven en de elanden buiten. Aangekomen bij Cecilia kwam Lotka al meteen naar ons toe gerend omdat hij in de gaten had dat we een Hollandse verrassing voor hem hadden meegebracht. Hij was niet bij de auto weg te slaan. Nadat we beide honden binnen de afscheiding hadden losgelaten wilde Lotka Linus vrijwel direct bespringen, en Linus liet dat toe met haar staart keurig opzij gedragen. Maar voor Lotka was het de eerste keer dat hij deze nieuwe hobby ging beoefenen dus ging het die avond niet helemaal van een leien dakje. Het kon ook zijn dat Linus nog niet helemaal zover was want Lotka was nog niet eager genoeg om haar te dekken. Na een uurtje proberen zijn we er maar mee gestopt en hebben we afgesproken dat Lotka maar even goed moest uitrusten ( en Linus ook) en dat we het de volgende middag opnieuw zouden proberen. Jeroen en ik zijn terug gegaan naar onze camping en hebben daar nog wat gegeten en een paar biertjes gedronken.
De volgende morgen waren we vroeg wakker en hebben in alle rust de camping, omgeving en het dorpje Nora ontdekt. Ik ben zelf nog even bij een Loppis winkel ( kringloop winkel ) binnen gegaan om wat oude Zweedse spullen op de kop te tikken, maar er was helaas niets interessants te vinden. Ik had gehoopt op oude geweien oid maar die hadden ze daar niet. ’s middags om 15.00 uur stonden we weer op de “stoep” bij Cecilia. Dit keer werd Lotka helemaal gek toen we aankwamen. Eenmaal binnen de omheining van haar tuin was Lotka niet meer tegen te houden, en binnen een half uur was het raak en waren ze ‘gekoppeld’, gelukkig duurde dat maar ongeveer een kwartier zodat wij bijtijds weer richting camping konden vertrekken waar deze avond BBQ op het menu stond, met een goede fles rosé, om HET te vieren. De zon scheen nog volop en we hebben ons daar prima vermaakt. Tegen 22.00 uur maar weer de slaapzak ingekropen omdat het te koud werd.. De volgende dag, op dinsdag zijn we naar Örebro gegaan, een stad met rond de 130.000 inwoners. Dit viel een beetje tegen. we hoopten wat leuke cadeau’s voor het thuisfront te kunnen scoren, maar de meeste winkels die we daar tegenkwamen waren dezelfde als in elke grote stad in Nederland, H&M, Specsavers, MacDonalds, Yisk, ga zo maar door… Die middag hadden we afgesproken met Beate Johannessen, DE Lapinporokoira kenster van Zweden en al ruim 5 jaar een vriendin van mij. Ik heb haar leren kennen via mijn video’s van Linus op YouTube en later via Facebook en mail. Ze woont in een nog ouder en kleiner Zweeds huisje dan Cecilia en nog meer verscholen in de Zweedse bossen, samen met haar 5 honden, 2 katten, 4 schapen 12 kippen en een haan ( en niet te vergeten de spin in haar keukenraam 😉 We hebben Linus maar in de auto gelaten want reu Lukas en zijn zoon wilden maar wat graag kennismaken. Die reuen waren niet bij mij weg te slaan, ik rook denk ik heel lekker… naar Linus! Beate vertelde veel, liet ons proeven van heerlijke Zweedse lekkernijen en vertelde ook dat ze midden in een gebied woonde waar ook 3 wolven roedels hun heimat hadden. Ze was ze echter nog nooit tegen gekomen. Wel waren er in de buurt 2 honden gedood door de wolven. Een lokale jager had ze echter wel eens ontmoet. Via deze jager ( die Beate voor mij had gebeld ) zijn we weer in contact gekomen met een andere jager van wie ik de volgende dag een paar eland geweien en 3 reebok geweien heb kunnen kopen voor 1100 kronen, iets meer dan € 100.- Op woensdag middag zijn we nog een keer bij Cecilia langs gegaan voor een tweede dekking van Linus door Lotka, gelukkig was het weer binnen een half uur voor elkaar.
Donderdag morgen zijn we rond 10.00 uur weer richting tukkerland vertrokken. Omdat het rijden lekker vlot ging hadden Jeroen en ik besloten dat we in een ruk zouden door rijden naar huis. Om half vijf ’s nachts was ik dan eindelijk thuis, bekaf! Nadat ik eerst Jeroen in Eibergen thuis had afgezet.
Zweden is echt een mooi, ruim en rustig land. De mensen zijn erg aardig en de natuur is overweldigend.
Als ik Angelique zover krijg om de kilometers lange tunnels en bruggen over te gaan, gaan we er vast nog een keer op vakantie. Nu eerst maar hopen dat de dekking is geslaagd!
Foto’s: myalbum.com/album/nZbZ67yx8LB0