Op dit moment (januari 2021) ben ik nog druk bezig met het vormgeven van mijn nieuwe site boazubeana.nl en daar hoort bij het ordenen van alle oude data op mijn laptop. Ik heb zoveel foto’s, teksten, informatie etc, dat ik de boel eerst eens flink moet opschonen om een frisse start te kunnen maken met mijn site. Pagina’s toevoegen in WordPress is een fluitje van een cent, maar de informatie die daarop moet komen te staan is iets meer werk. Mijn (Finse) vriendin Katja is momenteel druk bezig om Finse teksten te vertalen naar het Nederlands, dus daar komt voor jullie (en mij) nog leuke en interresante informatie uit. Onderstaande tekst komt uit de ‘krochten’ van mijn harde schijf maar is wel een leuk document om te delen. Het was een brief uit de tijd dat ik nog ras correspondent voor Scandia was. Als ik het nu terug lees denk ik… Ja dit is typisch Lapinporokora gedrag, heel herkenbaar! Veel lees plezier..
In het lentenummer van ons clubblad heb ik een stuk geschreven over ervaringen van Lapinporokoira eigenaren aangaande onverwacht gedrag. Hieronder één van de reacties op mijn oproep, namelijk het verhaal van Jan Lok over zijn ervaringen met zijn hond Kaamos. Op de bijgevoegde foto ziet u Kaamos. Jan, hartelijk dank voor je mooie verhaal!
Patrick van der Veen
Rascorrespondent Lapinporokoira
Beste Patrick,
Als reactie op je oproep in het laatste clubblad hier mijn beschouwing over Kaamos mijn Lapinporokoira.
Na 3 Noorse Elandhonden zijn wij sinds september 2014 eigenaar van Kaamos een Lapinporokoira reu. Wij zijn hem tegen het lijf gelopen nadat we ons voor de tweede keer hadden aangemeld bij het noodfonds van Scandia voor een herplaatser.
Over de fysieke eigenschappen wil ik je melden dat Kaamos 4 centimeter te hoog is, krullend haar heeft en de staart meestal vrij hoog in een krul draagt. Allemaal eigenschappen die afwijken van de rasstandaard maar die mij prima bevallen en Kaamos daarmee voor mij net iets stoerder en mooier maken. Zolang we hem hebben verliest hij haren en daarvoor moet je wel de geschikte vloerbedekking hebben hetgeen bij ons gelukkig het geval is.
Over het karakter wil ik wel wat meer kwijt..
Toen Kaamos bij ons kwam op de leeftijd van 4 maanden had hij al het nodige geleerd en was het een speelse maar opvallend gehoorzame jonge hond die onaangelijnd mee kon het dorpsbos in om daar met een groep andere honden te spelen. Hij vond dat geweldig maar ging ook heel makkelijk weer mee naar huis als je hem bij de groep weg riep. Opvallend gehoorzaam dus.
Na verloop van tijd werd Kaamos echter meer en meer een mannetje en vertoonde het daarbij door zijn hormonen aangestuurde gedrag. Kortom, zag hij een hond voor ons dan sleurde hij mij door het bos, zag hij een hond achter ons dan sleurde ik hem door het bos. Bovendien sloeg hij geen graspolletje over om uitgebreid aan te snuffelen. Spelen met de groep vond hij nog steeds top en ging goed maar gehoorzamen werd meer en meer een drama. We hebben Kaamos daarom laten castreren toen hij bijna een jaar was en dat heeft hem op wonderbaarlijke wijze veranderd. Hij is en blijft een belhamel maar het is schitterend nu met hem te werken en we zijn een heel eind op weg naar een heel gehoorzame hond. Op het commando hier reageert hij goed zelfs als hij een andere hond, konij of poes in het vizier heeft.
Natuurlijk vergelijken we Kaamos met onze Noorse Elandhonden en de overeenkomst is dat het allebei Scandinavische werkhonden zijn, de een jaagt de ander drijft. In hun natuurlijke omgeving moeten ze zelfstandig niet ongevaarlijk werk doen. Als gevolg hiervan komen ze over als eigenwijze, zelfs wat ongehoorzame honden maar als je ze met een zekere mildheid benaderd maar met het motto ‘niet luisteren is geen optie’ komt het goed. Pak ze niet te hard aan want dan ben je ze kwijt. Er is ook een groot verschil. Ik beschrijf dat als volgt: een Noorse Elandhond is een gezelschapsdier dat in normale toestand rustig over komt en zich ook zo gedraagt. Een Laplandse Herdershond is een hobby. Het is een wandelende energiebom die de kans moet krijgen om zich uit te leven anders vrees ik dat je een flink gefrustreerd beest over houdt. Ik vind dat de standaard rasbeschrijving niet in alle opzichten recht doet aan het gedrag van de hond en dat potentiële eigenaren daardoor verrast kunnen worden.
Om aan Kaamos recht te doen gaan we naar de hondenschool. Hij is daar zo intensief bezig dat hij bij thuiskomst een aantal uren onder zeil gaat. Hij vindt het prachtig en doet goed zijn best. Vooral in denkspelletjes is hij een topper. Voorbeeld hij pakt verstopte voertjes keurig uit en heeft geen enkele neiging de verpakking te slopen. Prachtig om te zien hoe hij daar geduldig mee bezig is. Sinds oktober gaan we schapen drijven. Na een half uur in de proefles mocht ik Kaamos al loslaten en op de schapen af sturen die op zo’n 100 meter afstand waren. Wie schetst mijn verbazing dat Kaamos zonder enig commando binnen enkele minuten de schapen rondom mij bijeengedreven had. De trainer kende het ras niet en had er dus nog nooit mee gewerkt. Nu merk je aan alles dat hij zich in de beschrijvingen en beelden op internet heeft verdiept en helemaal voor Kaamos is gevallen. Schapen drijven is voor Kaamos de kans bij uitstek zijn instinct volledig tot zijn recht te laten komen.
Kaamos maakte ook ongewenste geluiden als piepen en blaffen. Hij was hier op de hondenschool niet van af te brengen. Het principe gewenst gedrag belonen ongewenst gedrag negeren werkte niet. Op de schapentraining is de aanpak iets steviger. Zo blijkt dat Kaamos groot respect heeft voor de pet. Met de klep in de hand en het zachte deel als instrument waren slechts enkele tikken genoeg om Kaamos het commando stil bij te brengen. Meestal is het commando nu genoeg en een enkele keer moet je nog even met de hand naar de klep van de pet om het gewenste resultaat te bereiken. De schapentrainer stelt dat Kaamos dicht bij de natuur staat en je hem daarom moet behandelen als een tamme wolf om het van hem te winnen. Kaamos vindt dat niet erg gezien de wijze waarop hij de trainer elke maandag te lijf gaat om hem te begroeten. Kaamos is opvallend behoedzaam maar absoluut niet bang. Hij gaat nergens doldriest op af maar schrikt ook nergens voor terug.
Het was wel even wennen toen bleek dat tijdens het wandelen op een doorweekt Schokland Kaamos op muizen jacht ging. Dat lukte hem ook nog en hij had er geen enkele moeite mee zijn prooi met huid en haar op te eten. Kippenvel kreeg ik daarvan maar het is de natuur zullen we maar zeggen. Verbieden heeft weinig zin en afpakken al helemaal niet omdat je dan zelf iets moet verzinnen voor een half dode muis. Er op gaan staan is een gruwelijk geluid kan ik je uit ervaring vertellen.
Een echt probleem was het jachtgedrag en het spotten van bevriende honden op afstand. Kaamos kreeg dan een aanval van acute doofheid en is niet te houden. Ik heb hiervoor een correctiehalsband gekocht. Niet op basis van stroom maar op basis van citroenspray. Het is nauwelijks te geloven maar na 5 keer sprayen is het probleem zo goed als opgelost. Misschien een wat harde aanpak maar als Kaamos luistert wordt hij daar rijkelijk voor beloond en er komt nu wel een einde aan zeer gevaarlijke situaties als het mogelijk oversteken van wegen en dergelijke obstakels die hem het leven kunnen kosten. Mocht hij toch een keer niet luisteren dan is omkeren en van hem weglopen de remedie. Dit heeft hem zelfs al eens weggehaald uit de achtervolging van een ree.
Gelukkig ben ik in een situatie dat ik veel tijd in Kaamos kan investeren en ik vraag me af wat er van hem terecht zou komen als dat niet het geval was. We trainen en wandelen wel minsten 10 uur per week en Kaamos heeft dat nodig. Resultaat van dat alles is dat ik een hond heb die zich volledig op mij focust. Waar ik ben is hij en als we samen in de tuin zijn houdt hij mij voortdurend in de gaten. Als ik met de auto weg ga begrijpt hij dat ik niet snel terug ben te verwachten. Als ik lopend weg ga is hij de onrust zelve en staat overal op de uitkijk.
Naast al onze escapades vindt Kaamos het ook geweldig om af en toe eens op schoot getild te worden om gekroeld te worden. Hij geniet daar met volle teugen van en bewijst dan dat je hem ook best als kruik bij kinderen in bed zou kunnen stoppen zoals de Lappen doen.
Ik hoop dat ik je hiermee wat heb kunnen helpen.
Vriendelijk groet
Jan Lok